mika (2024-03-14 21:05:12) "Neues Haus - Nowy Dom" wybudowany w 1925 r. dla ostatniego właściciela majątku - Stanislausa von Korna. Była to nowoczesna i bardzo komfortowa willa.
mika (2024-03-07 21:30:18) Barokowy pałac - obecnie w stanie ruiny. 29.05.1888 roku właścicielem majątku ziemskiego został starosta powiatu sycowskiego Leo von Busse, wcześniej właściciel dóbr ziemskich w Ose, który ze względów praktycznych chciał mieszkać bliżej stolicy powiatu. Dlatego dokonał on zamiany majątków z dotychczasowym dziedzicem w Biskupicach - Richardem von Buddenbrock-Hettersdorff, który w 1888 r, stał się właścicielem Ose. Po śmierci Leo von Busse w 1916 r. spadkobiercami majątku w Biskupicach została wdowa Elisabeth von Busse wraz z dziećmi. Kryzys gospodarczy oraz hiperinflacja w latach 20. XX wieku sprawiły, że dobra ziemskie w Biskupicach zostały zadłużone i znajdowały się w bardzo złej kondycji finansowej. Ponadto rodzina von Busse po uzyskaniu przez Polskę w 1918 r. niepodległości utraciła drugi majątek ziemski - Naurath / Nawrotów koło Wieruszowa. W tej sytuacji w 1926 r. podjęto decyzję o sprzedaży Biskupic Śląskiej Spółce Ziemskiej - Schlesische Landgesellschaft. Wspomniana spółka rozparcelowała dobra w Biskupicach, z których powstało 17 nowych gospodarstw o areale od 16 do 20 ha. Zabudowania gospodarcze w dawnym majątku przebudowano na indywidualne gospodarstwa, także pałac podzielono na dwie części i dobudowano od strony parku stodołę i budynki gospodarcze. W kierunku Działoszy (do 1945 r. Ottendorf) powstało, według jednego projektu, pięć nowych gospodarstw składających się z domu mieszkalnego połączonego z oborą oraz drewnianej stodoły. (Identyczne zabudowania wzniesiono w Dalborowicach-Bogusławicach po parcelacji majątku). W 1927 r. przybyli do Biskupic pierwsi osadnicy z ziem dawnego zaboru pruskiego - Wielkopolski, były to dwie rodziny: Müller i Höft, które zamieszkały w przebudowanych zabudowaniach dawnego folwarku położonych w zachodniej części wsi. Kolejnych 15 rodzin przybyło z powiatu Herford w Westfalii. Każdy osadnik musiał być żonaty i mieć rolnicze wykształcenie. Wiosną 1928 r. osadnicy z Westfalii odbyli pierwszą podróż do Biskupic w celu obejrzenia nowych gospodarstw. We wspomnianym wcześniej pałacu zamieszkało dwóch braci z rodziny: Ludwig i Paul Büscher.
mika (2024-03-04 08:16:16) Wjeżdżając do Stradomi Wierzchniej / Ober-Stradam od strony Sycowa można było posilić się i odpocząć w gospodzie Karla Erbera / Gasthaus und Fleischerei Karl Erber. W budynku znajdowała się także rzeźnia, a za budynkiem kręgielnia! Gospodę wybudował pod koniec XIX wieku Johann Kopka z żoną Rosiną, z domu Skupin, pochodzili z wioski Włochy / Wallendorf w powiecie Namysłów. Rosina Kopka zmarła w 1910 r., jej mąż Johann Kopka został odnaleziony martwy w kręgielni rok później. Po ich śmierci gospodę prowadziła dalej córka Pauline Jeziorny, z domu Kopka wraz z mężem Egidiusem Jeziornym (pochodził z Myślniewa) i poległ w 1918 r. Wdowa Pauline Jeziorny zawarła w 1919 r. drugi związek małżeński z synem dawnego dozorcy łąk i stawów w majątku von Reinersdorffów - Karlem Erberem. Rodzina Erber przybyła do majątku w Stradomi Wierzchniej pod koniec XIX wieku z wioski Skarbiszów / Karbischau, powiat Opole. W gospodzie znajdowała się na poddaszu sala z podziałem na loże, gdzie odbywały się regularnie zebrania Stradomskiego Związku Wojackiego (Kriegerverein Stradam). W maju 1945 r. Paulina i Karl Erber powrócili do swojego domu i zostali wysiedleni do Niemiec w październiku 1946 r. Budynek tej gospody przetrwał działania wojenne w 1945 r.
DorotaS (2024-03-03 19:41:47) Fotografia przedstawia wnętrze kościoła ewangelickiego w Goszczu.
Hellrid (2016-06-01 22:54:38) Z bardzo dużym prawdopodobieństwem jest to obecny dom przy Kolejowej 3. Lokal jest bardzo dokładnie oznaczony na Messtischu: , co świadczy o jego dużej popularności, na ortofotomapie z góry wygląda bardzo obiecująco.
mika (2024-02-18 09:51:29) to nie ten budynek przy dawnym PKS
mika (2024-02-18 09:07:28) Kawiarnia Winnica na wzgórku, niedaleko dworca kolejowego Groẞ Wartenberg. Właścicielem lokalu był Gűnther Galler. Budynek na Bielawkach, przebudowany na mieszkania
maras (2024-02-18 12:51:27) A który to budynek?
mika (2019-01-30 21:12:49) Figurę Matki Boskiej na kamieniu nakazał zbudować ówczesny właściciel Dalbersdorf Wiktor Czarnecki, miała ona stanąć w przypałacowym parku, naprzeciwko starego cmentarza.
żmija (2019-01-30 22:21:38) Cenna informacja. Czy masz jakieś informacje na temat nieistniejącego pałacu?
mika (2019-01-31 15:58:06) Jak tylko coś ciekawego będzie, zaraz napiszę. Mam wspomnienia byłego mieszkańca Dalborowic, wspomina swoich sąsiadów. :)
żmija (2019-01-31 16:08:00) Miej to na uwadze :)
mika (2024-02-01 12:04:19) Obecna figurka została ustawiona w miejsce uszkodzonej przez działania wojenne. Została poświęcona w roku 1994 przez ks. Edwarda Dudka podczas polowej mszy świętej. Oryginalna figurka, ufundowana przez hrabiego Czarneckiego, była większa. Została wykonana w Poznaniu w 1926 roku.
dariuszfaranciszek (2024-02-14 22:23:35) Dobra informacja - dodałem jako opis do obiektu - dziękuje :)
mika (2024-02-14 08:19:43) Ostatni pochówek na tym cmentarzu odbył się w roku 1957. Stała tu piękna kaplica z czerwonej cegły z ołtarzem i piwnicą gdzie stały trumny. Cmentarz posiadał również swoją dzwonnicę. Kaplicę rozebrano w latach 70-tych. Dzwonnicę rozebrano w tym samym czasie co dzwonnicę z cmentarza katolickiego.
mika (2019-01-30 21:06:47) Dodałabym ulicę :) Budynek stoi przy ul.Namysłowskiej
maras (2019-01-30 22:22:34) Już jest ok. :)
mika (2020-03-29 09:25:08) Przed tym budynkiem, na terenie zielonym, był cmentarz z drewnianym kościołem i dzwonnicą .Dnia 30 września 1879 roku cmentarz zamknięto.Przed rokiem 1832 sprzedano kościół na rozbiórkę, Pozostał tylko dzwonnica.
żmija (2020-03-29 10:00:31) Czy wiadomo coś więcej o tej dzwonnicy? Przeglądając ten obiekt , można wnioskować, że zachowała się do dnia dzisiejszego.
mika (2020-03-29 10:22:54) Dzwonnica stała do I wojny św. Wspomniane dzwony- wg mojego teścia i wielu innych osób , zostały przeniesione do kościoła w Dziadowej Kłodzie, Inne informacje- internetowe, że użyto je na cele wojskowe.
żmija (2020-03-29 10:44:05) Dziękuję za informację. Zmieniam status obiektu ,,Dzwonnica'' na ,,nie istnieje''.
mika (2020-03-29 10:52:26) :)
mika (2024-02-14 08:13:07) Na nieistniejącym cmentarzu jest szereg grobowców wykonanych z czerwonej cegły o sklepieniu łukowym. Całość jest pod warstwą ziemi.
mika (2022-09-16 06:32:28) Źle podpisany pałac. Zdjęcie przedstawia ten, nieistniejący .
maras (2022-09-16 10:25:30) Ok.
mika (2024-02-01 12:07:26) Pałac zachował się wyłącznie w części podziemnej. Jego wygląd ukazują nam zdjęcią sprzed 1945 r. Pierwotnie, siedzibę pańską należącą do wzmiankowanego w latach 1372 - 1376 Peczko de Daleborowicz, czasów stanowiła zapewne wieża mieszkalna. Grodzisko było otoczone fosą napełnianą wodą z rzeki Czarnej Widawy. Kiedy niewielka, średniowieczna siedziba stała się zbyt niewygodna, wzniesiono nową rezydencję. Pałac w Dalborowicach wymieniany jest od ok. poł. XVIII w.. Wspominany pałac został wybudowany w latach 1852-1907, kiedy właścicielami majątku była rodzina Rusche. Kolejnym ważnym jego właścicielem był hrabia Czarnecki, a trzecim i ostatnim Herbert Rinkiel. Wszyscy trzej bardzo przyczynili się do rozbudowy całego zespołu folwarcznego. Historia własności majątku w Dalborowicach charakteryzowała się częstą zmianą posiadaczy. Pierwszym znanym właścicielem dóbr, wzmiankowanym w latach 1372 1376 był Peczko de Daleborowicz, w 1413 r. panem posiadłości był Sigismund Baruth a następnie zmarły w 1552 r. George Ohm von Januschowitz. Następni właściciele majątku w 1564 - Nikolaus von Dyhrn; w 1574 r. - Stenzel von Possadowski; w 1591 r. - George von Schellendorff; w latach 1600-1639 Hans von Ohm; następnie do 1649 r. Wenzel von Gaffron; do 1663 Melchior von Gaffron i cesarski rotmistrz Gotfried von Huhn und Neutzendorff; później do 1710 - syn tego ostatniego, Rudolf Ferdinand; do 1725 r. Georg Sigismund von Franckenberg und Ludwigsdorff z żoną Barbarą Juliane z domu von Huhn (prawdopodobnie wniosła majątek jako wiano); w latach 1725 - 1727 ich córka Juliane Sophia, która sprzedała dobra Paulowi Wenzel von Salisch und Rasengrieff. Od 1750 r. do 1836 r. posiadłość znajdowała się w rękach przedstawicieli rodu hrabiów von Salisch. W 1836 r. majątek zakupił kapitan Johann Wilhelm Theodor Sichart von Sichartshofen. W 1845 r. właścicielem dóbr był Karl Fischer, który sprzedał je Heinrichowi Fischerowi (posiadającemu majątek w latach 1852 1853). Kolejnym nabywcą w 1853 r. został Johann Albert Rusche. W jego rękach (do 1890 r.) a następnie w posiadaniu jego spadkobierców, dobra pozostawały do 1905 r. W XX wieku następowały kolejne częste zmiany właścicieli: Franz Tresp z żoną Wandą z domu 19.X.1906 Salzmann - 1905 r. - 15.X. 1906 r., kapitan Heinrich Berger - Landefels - 15.X.1906 r. r.; Rupertus von Raabe - 19.X.1906 r. - 13. VII. 1907 r.; hrabia Victor von Czarnecki, doktor prawa, z majątku Gogolewo pod Poznaniem - 13. VII. 1907 r. - 1912 r.; Herbert Rinkel i jego spadkobiercy w latach 1926 r. - 1937 г. Od 1937 r. majątek stał się gospodarstwem kmiecym należącym do Louise Baum.
mika (2024-02-14 08:06:50) Za pałacem stała szklarnia i domek ogrodnika i dalej był ogród. Ziemia w ogrodzie była przywożona w latach 1942 - 1944 z Ukrainy. Transport z mieniem wojskowym jechał na Ukrainę, a wracał napełniony ziemią.
maras (2024-02-12 22:19:28) Zdjęcie jest za duże, ma na dłuższym boku 2400px, a powinno mieć ok. 1600. Trzeba wymienić na poprawny plik.
Krystian Kamiński (2024-02-13 05:36:14) Podmienione
maras (2024-02-13 20:51:37) :)
